بهش گفتم. وقتی داشت می رفت.وقتی که ترکم کرد. بهش گفتم وفاداریمو بهت ثابت می کنم. حالا می بینی... بعد از اون دیگه هیچ کس به چشمم نمی یاد.واقعا نمی تونم کس دیگه ای رو به قلبم راه بدم.اشتباه نشه.اینا فقط یه سری جمله های رمانتیک و احساسی نیست. اینا دارن اون دوست داشتنو فریاد می زنن. شاید خیلی ها از این جور حرف زدن خوششون نیاد ، یا فکر کنن که اینا مال یکی دو روزه!!!  نه.... اصلا این طور نیست.از ته دلم دوستش داشتم و دارم.خیلی... بیش تر از اون چیزی که فکرشو بکنین.تو این دوره زمونه شاید خیلی ها راحت از یه نفر که یه روز عاشقش بودن (به گفته ی خودشون) بگذرن و چیزی نگذشته یه نفر دیگه رو جای اون بذارن.... نه....!!!! اینا عشق نیست. بهش ثابت می کنم که عاشقش بودم و هستم.... هرگز نخواست اینو باور کنه... البته بهش حق می دم ولی نه کاملا... هر روز تو دانشگاه با نگاه  دنبالش می گردم.چند روزیه ندیدمش... آخرین بار بهش گفتم دلخوشیم تو زندگی اینه که امید دارم که یه روز بر می گردی و می فهمی که چقدر عزیزی برام و باز دلخوشم به این که هستی و نفس می کشی... بعد از نمازم همیشه برای سلامتی خانواده ام دعا می کنم و اونو هنوز یه عضو از خانواده می دونم.همون قدر عزیز... منتظرم...!!!

منتظر اون روز که بر گرده پیشم و این حرفهایی که از الان به بعد اینجا می زنم رو بخونه و بفهمه که تمام فکر و ذکرم- تو این مدت زجر آور- اون بوده... فقط خودش....